Stellige ontkenning: Nederlandse VIP-liefhebber ontmaskerd

08 augustus 2918

Door Chris Dokter

Iets meer dan twee weken geleden legde ik mijn telefoon neer na een hoogst eigenaardig en verontrustend gesprek met de voormalige Nederlandse academicus dhr. Harmen Reerink, een nu 76-jarige, al lang bestaande VIP-toegewijde en ambtsdrager van wijlen goeroe Sathya Sai Baba. Zoals ik nog steeds ben, was hij in zijn werkzame leven (kinder!) psycholoog. De heer Reerink was toen gevestigd in Amsterdam. Hij woont nu in een stad in het oosten van het land, waar hij voorzitter is van een vegetarisch huisvestingsproject, en actief betrokken is bij seva (anderen in nood dienen zonder persoonlijk gewin of ego, in overeenstemming met Sathya Sai Baba's levenslange motto: 'Hou van iedereen, help iedereen').Na vele jaren voorzitter te zijn geweest van de SSIO ( Sathya Sai International Organization)), regio Noord-Europa, vertegenwoordigde 17 landen, tot ver na het vroegtijdig overlijden van de meester in april 2011, vertelde hij me dat hij nu 'slechts' de mediadirecteur is van de Nederlandse Sathya Sai Baba Organisatie. 

Op 7 augustus 2010, minder dan een jaar voorafgaand aan Sathya Sai Baba's zogenaamde mahasamadhi  (zijn dood staat ver af van het noodzakelijke bewuste verlies van zijn sterfelijke spiraal, zie ook mijn bericht The Sorry Tale of Sathya Sai Baba's Final Weeks op aarde ), was dhr.Reerink de belangrijkste mannelijke vertegenwoordiger van een westerse groep van toegewijden die bhajan zingen (ongeveer 300 in totaal). Voordat hij aan hun programma begon, kreeg hij het unieke voorrecht om de toen duidelijk verwelkende 'levende god' een roos te presenteren, waarna hij een korte toespraak hield, zoals te zien is in dit gedeelte van een lange video van deze Noord-Europese bijeenkomst in Prashanti Nilayam. De heer Reerink was de enige blanke die de hele tijd op het podium mocht.

Meneer Reerink presenteert zijn roos

De heer Reerink houdt toespraak

De reden dat ik weer contact met hem kreeg, was het toeval dat ik een paar weken geleden een lang interview op de Nederlandse televisie zag, over dhr. Reerinks leven in verband met Sathya Sai Baba. Na wat onderzoek kwam ik erachter dat het sinds de eerste release eind 2014 herhaaldelijk is uitgezonden (NPO/OHM). Dit verbaasde me enorm, omdat ik dacht dat de SSB-organisatie en haar groepen en centra zo goed als verdwenen waren na het vroegtijdige, smadelijke overlijden van hun leider. Dit blijkt niet waar te zijn: tot mijn verbazing zijn er op dit moment 18 groepen en centra in Nederland actief! Hoewel deze slechts half zo groot zijn en het aantal actieve volgelingen dat Sathya Sai Baba had, voordat de hel losbrak met betrekking tot zijn vermeende homoseksuele misbruik van jonge jongens en jonge mannen, zijn verduistering van fondsen en zijn massale, zeven decennia van oplichting tot wonderen en goede voorspellingen gaan, is het nog steeds een aanzienlijk aantal. Let wel, waarschijnlijk het grootste deel van de overgebleven aanhangers zijn Nederlanders van Indiase afkomst, afkomstig uit de voormalige Nederlandse kolonie Suriname, jong en oud(er), die voornamelijk hindoe zijn, en daarom veel meer gewend zijn om het concept 'avatar' te omarmen.

Bovenstaand interview met dhr. Reerink op de Nederlandse televisie (NPO)

Zelf ontmoette ik dhr. Reerink voor het eerst  zo'n 38 jaar geleden, in de vroegste periode van de ontluikende Sathya Sai-beweging in Nederland, en kende hem in de jaren tachtig goed. Een zachtaardige man, hij viel me vanaf het begin op als een fervent en onwankelbare gelovige van het 'feit' dat Sathya Sai Baba de vleesgeworden God was. Hij klom op in de organisatorische gelederen en werd de leider van regio 7, Noord-Europa, een functie die hij vele jaren bekleedde. 

Omdat ik alleen informatie uit de tweede hand had over zijn huidige mening over Sathya Sai Baba's vermeende fouten, besloot ik rechtstreeks contact op te nemen met deze belangrijke woordvoerder. Twijfelend of hij überhaupt met me zou praten als ik zou verklappen, dat ik allang een ongelovige ben geworden, presenteerde ik mezelf als een weifelende toegewijde van weleer, die 'net' alarmerende informatie had gehoord. Gerustgesteld door dit kleine stukje desinformatie, vertrouwde hij me allereerst toe dat hij nog steeds meerdere boze telefoontjes per dag kreeg van anonieme mensen, die dingen riepen als 'Satan Sai Baba!!' 

Dit was al jaren aan de gang, vertelde hij me. Hij was aan dit soort negativiteit gewend geraakt en wist deze verbale aanvallen af te weren. Ik vertelde hem dat ik ook psycholoog was geworden, nog niet met pensioen zoals hij, en was geïnteresseerd in zijn directe commentaar als medewetenschapper over zaken die ik op internet was tegengekomen. De heer Reerink feliciteerde me toen met het grote geluk, dat ik zo vroeg in mijn leven een toegewijde was geworden, en zo dierbaar voor swami. Hij had een kopie gekregen van mijn vertaling van het eerste Sandweiss-boek, ondertekend door Sai Baba zelf, vervolgde hij, die ik had geproduceerd en waarvoor ik een gerenommeerde uitgeverij had gevonden.

boek Sandweiss

 

 

 

 

 

Hij herinnerde zich ook de ongewone hoeveelheid aandacht die Sai Baba mij had gegeven, zowel in het openbaar als privé. Toen ik zijn mening vroeg over de kwestie van stelselmatig seksueel misbruik, antwoordde hij stoïcijns dat hij van deze kwestie afwist, maar dat het allemaal voor het beste was gedaan. Wie kan je beter 'genezen van karmische schulden en seksuele lust' dan de 'psychiater aller psychiaters'? vroeg hij me in alle ernst, waarmee hij natuurlijk Sathya Sai Baba bedoelde. Omdat Sai Baba, als de vleesgeworden God, alleen maar goed kon doen, moest alles wat hij deed ook goed zijn geweest, hoe vreemd het ook overkwam, zijn denkproces leek te lopen. Had hij nooit enige twijfel over deze aantijgingen? vroeg ik ongelovig. 'Nee', antwoordde hij. 

Op elk verontrustend nieuws dat ik vervolgens naar voren bracht, had hij een soortgelijke, besliste reactie: de vroegtijdige dood van de meester op 84jarige leeftijd, eigenlijk waarschijnlijk 81 ('Nee, swami bereikte de voorspelde leeftijd van 95, oké, volgens de hindoe-maankalender '), de enorme afname van toegewijden sinds de eeuwwisseling ('In 1985 voorspelde Sathya Sai Baba al een definitieve scheiding van het kaf van het koren.'*), de nep-materialisaties en genezingen ('Waarom, Chris, ze waren ECHT !'). Als een laatste woord van vaderlijk advies drong hij er bij mij op aan om op het rechte pad te blijven, niet te wankelen of me te laten beïnvloeden door flagrante leugens, afkomstig van ontevreden, verontruste voormalige toegewijden. Het is beter om al deze rotzooi helemaal niet te lezen, me liever te concentreren op mijn 'inner net' dan op het 'internet'.

De ervaring maakte me met stomheid geslagen. Hoe kan een goed opgeleide man, een kinder psycholoog van alle mensen, het misbruik van kinderen en jongeren door de vingers zien? En niet alleen goedpraten, maar er een GOEDE ervaring van maken voor de vele slachtoffers?? Het leek griezelig op VIP-toegewijde Yaani Drucker's gekmakende rationalisatie van haar eigen verkrachting, zie hier, en vele, (sommige veel) eerdere pogingen om de waarheid te onderdrukken door belangrijke westerse leiders, zoals John Hislop  en zijn beruchte brieven uit 1981. Wat mij glashelder was, was het feit dat deze mens, ondanks al zijn onbetwistbare goede werken en zijn professionele opleiding, geen enkele twijfel koesterde over de goddelijke status van zijn overleden goeroe. Meer, niets, zelfs niet het meest ellendige, kon hem van gedachten doen veranderen. 

Zijn geloof was blind. Hij was schijnbaar in een superieure staat van totale overgave gekomen, had elk gevoel van kritische vragen achter zich gelaten, elk stukje nieuws dat zijn geloofssysteem kon ontkrachten of het op de meest flagrante manieren verdraaide om het in het gewenste plaatje te laten passen. Blijkbaar dacht hij aan mij als een ouder wordende twijfelende Thomas, een verslechtering in zijn ogen. Het is één ding om te weten dat de overgebleven toegewijden van Sathya Sai Baba doof, stom en blind zijn voor zover het de tekortkomingen van hun meester betreft, maar om een voormalige medereiziger deze brutale rationalisaties over ernstige wandaden te horen uiten, schokte me meer dan ik had gedacht. 

'Help steeds, kwets nooit', was een van de vele oneliners van wijlen de meester. Het is precies het tweede deel van dit spreekwoord, 'kwets nooit', dat mensen zoals dhr. Reerink en andere VIP-liefhebbers (Goldstein, Tigrett, Sandweiss), schenden met hun onvoorwaardelijke geloof. Hun opmerkingen kwetsen anderen, die niet of niet langer geloven in het omgekeerde wonderland dat Sathya Sai Baba heeft gecreëerd, en die toegewijden van mindere statuur ervan weerhouden zaken onafhankelijk te onderzoeken, dus blijven ze geloven. Ze hebben een standaard superieure positie, blijkbaar buiten het medeweten van henzelf, die net zoveel schuldgevoelens kan veroorzaken als de overleden meester in staat was.

Sathya Sai Baba's universum draaide om hemzelf en was door en door moralistisch en egocentrisch. Ondanks alle liefdadigheidswerken voor, en overgave aan, de meester die ook dhr. Reerink laat zien, ontslaat dit hen naar mijn mening niet van de plicht jegens de samenleving en jegens geloofsgenoten om hun kop niet meer in het zand te steken. Misstanden kunnen en mogen niet worden verdoezeld. Roze sprookjes, hoe volkomen geloofwaardig voor jezelf ook, mogen niet worden verspreid. De kosten zijn gewoon te hoog. Een oogje dichtknijpen voor mij is een zonde van het nalaten.

* Zie een verschroeiende, apt reactie door een andere collega-psycholoog (Zweedse Asa Samsioe) op de werkelijke, onverklaarbare gedrag van Sai Baba's hier .