De macht van Sai Baba

 

Uit: India Nu januari-februari 1996

Toen hij 67 werd toverde hij op zijn verjaarspartij nog as en een gouden horloge tevoorschijn. De daarvan door Doordarshan, de staatstelevisie, gemaakte video-beelden zijn nooit uitgezonden, omdat ze zonneklaar aantoonden dat het een goocheltruc was. Toch knielt de politieke top van India aan zijn voeten.

Toen ik in 1972 voor het eerst in India was, kwam ik menige op het Westen afgeknapte blanke tegen die haar/zijn heil bij Sai Baba zocht. Vaak werd me in Bangalore, waar ik toen een aantal weken verbleef, gevraagd of ik ook voor Sai Baba kwam. Hij oefende toen reeds een grote aantrekkingskracht op blanke jongeren uit. Zij waren gevlucht voor het toenemende materialisme in het rijke Westen en op zoek naar een nieuwe spirituele leider.

Het is sinds die tijd niet slecht gegaan met de materiële kant van Sai Baba's zaak. Puttaparthi, een klein dorpje in het zuiden van de deelstaat Andhra Pradesh, geniet dankzij Sai Baba inmiddels wereldfaam.

Op 6 juni 1993 werden zes mannen vermoord tijdens, naar toen werd beweerd, een aanslag op Sai Baba. De aanvallers doodden twee mensen die probeerden te voorkomen dat zij de slaapkamer van Sai Baba zouden binnendringen. De plaatselijke politie doodde de vier aanvallers in de slaapkamer. Twee van de breinen achter de aanval werden een maand later in Nagpur aangehouden. Zij blijven volhouden dat het de bedoeling was om de grote leider te waarschuwen. In Sai Baba's grote bedrijf zouden verschillende groepen, met behulp van mafiose praktijken, proberen de macht in de handen te krijgen. Het politie-onderzoek naar de moordpartij is gestaakt en de verdachten zijn op borgtocht vrijgelaten. Sai Baba heeft verklaard dat er geen sprake was van een moordaanslag, maar wat er dan wel is gebeurd, is voorlopig een raadsel.

Politieke vrienden

Evenals wijlen Baghwan Sree Rajneesh heeft Sai Baba veel buitenlandse volgelingen. Op zijn zeventigste verjaardag waren er enkele tienduizenden. Sai Baba heeft als onderdeel van de Sathya Sai Mission in ruim twintig landen centra waar zijn volgelingen terecht kunnen. Hij is echter geen globetrotter en ontvangt zijn volgelingen bij voorkeur in India. De remedies die hij aan zijn volgelingen biedt zijn waarschijnlijk ook minder on-Indiaas dan die van Rajneesh. Zijn contacten met de lokale en nationale machthebbers zijn in ieder geval beter.

Op zijn zeventigste verjaarspartij werd Sai Baba in een zilveren rijtuig, getrokken door zijn lievelingsolifant, ten tonele gevoerd. Op het podium zat hij op een gouden troon omringd door minister van financiën Manmohan Singh, minister van binnenlandse zaken S.B. Chavan en de eerste minister van Andhra Pradesh; Chandrababu Naidu. Vanuit een helikopter werden bloembladeren over het podium gestrooid. Voor iemand die dienstbaarheid aan de mensheid predikt een nogal extravagant vertoon van verkwisting. Maar een kniesoor die daar op let.

Imago verbetering

De Sathya Sai Trust heeft in de dorpen van Anantapur district drinkwatervoorziening aangelegd. Anantapur district, in het zuiden van Andhra Pradesh, is het één na droogste district in India. De overheid had aangeboden een deel van de kosten te dragen, maar de Trust wees dit af. In een periode van negen maanden werden putten geslagen, pijpleidingen gelegd, pomp-huizen en waterreservoirs gebouwd en werden alle dorpen van drinkwater voorzien. Het geheel kostte een, slordige Rs. 200 crore ( ongeveer f100 miljoen).

Zoals wel vaker bij grootschalige ontwikkelingsprojecten gebeurt, keek men niet verder dan het idee lang was. Er is vergeten dat indien men bij een dorp een put slaat die 50 meter diep is er grondwater naar toe zal trekken. De putten van boeren in de omgeving die slechts 30 meter diep zijn zullen daardoor na verloop van tijd droog komen te staan.

De Sathya Sai Baba Trust had met een dergelijk bedrag veel beter watershed management in het hele district, en waarschijnlijk wel in een veel groter gebied, kunnen invoeren. Dat is weliswaar op de korte termijn geen 'kassucces' dat bijdraagt aan het imago van de grote leider, maar iemand met een vooruitziende blik als Sai Baba zou dat toch bedacht moeten hebben.

Grenzen aan de groei? Een 'kip en ei' kwestie.

Midden zeventiger jaren verschenen in Andhra Pradesh de eerste bedrijven waar op bio-industriële wijze kippen werden verbouwd.
Zo'n 15.000 kippenboeren verdienen er op dit moment hun brood mee. Tachtig procent behoort tot de kleine of marginale bedrijven. Bij de rest zijn zeer grote bedrijven te vinden. De kippenboeren zijn nu op een harde manier geconfronteerd met het einde van de groei. De prijzen van de produkten, kip en ei, stijgen niet langer. Wel stijgen de kosten voor het voer en heersen er momenteel een aantal virusziektes waar geen tegengif tegen bestaat. Een voorbeeld daarvan is Gumboro, een ziekte waaraan de afgelopen maanden zo'n twee miljoen kippen zijn overleden.

De secretaris van de Andhra Pradesh Poultry Federation, M.P. Seshiah, vindt dat de overheid steun moet verlenen. Hij verwacht een grote slachtpartij in de sector indien dat niet gebeurt. In AP (Andhra Pradesh) worden zo'n 35 miljoen eieren en 150.000 kg kippevlees per dag geproduceerd. Daarmee is AP de grootste producent van eieren en kippevlees in India. Het is ook de grootste afnemer. Gemiddeld eet de Indiër 32 eieren per jaar. De algemeen directeur van Venkateshwara Hatcheries Ltd, de heer K.G. Anand, ziet nog volop groeimogelijkheden voor de kippensector.

Een van de problemen voor de kippenindustrie is volgens Anand dat het moeilijk is de consumenten in de 700.000 Indiase dorpen te bereiken. Anand vindt dat de kippenindustrie in India nog slechts in de kinderschoenen staat. De overheid zal het kind een klein beetje op weg moeten helpen. Op dit moment ziet hij grote kansen op de exportmarkt. De omvang daarvan in West-Azië bedraagt nu zo'n Rs. 1.500 crore (ongeveer f 750 miljoen) waarvan India slechts Rs. 10 crore voor haar rekening neemt. Vijfentachtig procent daarvan is in handen van Venkateshwara Hatcheries Ltd.

De Andhra Pradesh Poultry Federation ziet naast toenemende export nog andere groeimarkten. De overheid zou via het public distribution system eieren aan de armen moeten verstrekken of ze via de zogeheten midday meals, zoals in Tamil Nadu en Maharashtra reeds gebeurt, aan de kinderen moeten voeren. De industrie zou uiteraard zeer blij zijn met deze hulp uit algemene middelen aan de armen en zichzelf.

Ipe van der Deen