Brief van Dave Brandt

 

Geachte heer,

Ik weet niet of u op de hoogte bent van de boeken die verschenen zijn over de vele mensen die klinisch dood zijn geweest en doodservaringen hebben gehad. In het algemeen gaat men door een tunnel het Licht tegemoet en ziet men een of andere goddelijke persoon of een geliefde die is overgegaan. En dan volgt de ‘FILM VAN HET LEVEN’. In dit overzicht van het leven komt men te staan tegenover alle belangrijke daden die men verricht heeft in het zojuist voorbije leven. En dan niet belangrijk wat positie, macht, ego of materiële rijkdom aangaat, maar belangrijk gezien de karmische relatie met anderen en het onder ogen komen of het falen van geestelijke verantwoordelijkheden, waarvoor men hier op aarde kwam om te vervullen. Voor hen die deze schokkende ervaring hebben gehad, zal blijken dat het een oordeel over henzelf is, dat hen gedurende de rest van hun leven zal achtervolgen wanneer zij in hun lichaam zijn teruggekeerd. Je ziet dan hoe je anderen hebt behandeld en hoe je met je verantwoordelijkheden bent omgegaan. Niet vanuit jouw gezichtspunt, maar van degene die jij kwaad hebt gedaan of hebt geholpen. Om bijvoorbeeld één geval te noemen: een sluipschutter zag hoe hij zijn slachtoffer tot lang na diens marteldood vervloekte, niet wetend wat hem was overkomen en smachtte naar zijn familie en vrienden. Hij zag wat hij het gezin van de man die hij had gedood, had aangedaan en hoe zij het hoofd moesten bieden aan gebrek en armoede vanwege het verlies van de man. Inwendig voelde hij, alsof het hemzelf betrof; de folterende pijn van de vrouw en haar kinderen. Hij zag hoe hij het gezinsverband had gebroken en had verhinderd dat er in de toekomst nog kinderen zouden worden geboren. In elk geval is de getuige, na het zien van de film van zijn leven , met afschuw vervuld vanwege het beseffen van de schade die hij heeft veroorzaakt, of bemoedigd en verbaasd over het onderscheid dat in mensenlevens wordt gemaakt. Zij zouden er alles voor over hebben om datgene te veranderen, waarvan zij wensten dat zij het niet hadden gedaan, maar in de meeste gevallen is het te laat. Het blijkt dat de zwaarste straf is voor degene die weloverwogen of bewust anderen kwaad doet, alleen, of met anderen samen. Het is een last die zo zwaar is, dat hij bijna niet is te dragen.

Ik zou u willen verzoeken de ‘film van uw leven’ te bekijken en daarbij te letten op wat er zich in uw ziel afspeelt en welk standpunt u nu inneemt. Wat uw verontschuldiging ook moge zijn, u zult worden geconfronteerd met de folterende pijn die u bij kleine kinderen hebt veroorzaakt met uw activiteiten als leider van de Sai Baba Organisatie. Gedurende 28 jaar was ik een toegewijde devotee van Sai met veel innerlijke en uiterlijke ervaringen. Maar toen ik achter de waarheid kwam, van wat er achter de schermen gebeurt, dacht ik aan de ‘levensfilm’ die God mij zou tonen en wist ik dat ik nooit geconfronteerd zou willen worden met het krenken en doden van onschuldige kinderen. Als ik bij mijn dood voor God zou staan, zou er geen excuus zijn als ik schuldig zou worden bevonden van misdaden tegen de mensheid. Ik zou het niet kunnen verdragen. Voordat u sterft, heeft u nog de tijd om te boeten voor de pijn en het lijden dat de mensheid is aangedaan, mits u dit direct doet. U weet wat u moet doen, diep in uw ziel en uw geweten. Wij zijn verantwoordelijk voor onze daden. Wij zijn verantwoordelijk voor wat wij anderen aandoen. Wij zijn vooral verantwoordelijk voor wat we doen als wij belangrijke en verantwoordelijke machts- en gezagsposities bekleden ten opzichte van anderen. Niet met een gevoel van boosheid of haat, maar in liefde voor uw goddelijke ziel, vraag ik u om hierover diep te willen nadenken. Beschouw dit als mijn afscheidsbrief aan Sai Baba en zijn minderwaardige daden. Ik sta altijd open voor een uitwisseling van gedachten. In Gods grote barmhartigheid.

Dave Brandt