Dagboek?

 

Datum uiteindelijke publicatie: 11-08-00

Door: Alexandra Nagel

'k Weet niet of ik er verstandig aan doe de bladzijden dagboektekst van de periode die ik bij Baba was en de eerste paar weken daarna, over zal nemen in dit geschrift. Al die stukjes tekst heb ik vandaag, donderdag 5 maart 1992, uitgeprint. Sommige zinnen --- Aj! 'k Krijg kippenvel van de gedachte dat iemand het zou lezen! In India was er geen haar op m'n hoofd die er aan dacht dat ik zelf die zinnen ooit zou lezen om ze te bestuderen om er mijn ontwikkeling uit af te kunnen leiden, laat staan dat ik het idee had dat eventuele vreemden het zouden kunnen lezen... Hier, dit is wat er staat.

di 7-2-90 Madras

Nou ja! Ben ik net één dag in India, logeer in een hotel, zijn hier nog veel meer buitenlanders - allemaal volgelingen van Sai Baba, die hier zijn omdat ze Baba achterna reizen en Baba vandaag in Madras is! Ik heb hem gezien vanavond! Toen hij ergens 'darshan' gaf. Hordes Indiërs, liedjes zingend, en dan zo'n kleine man in een oranje-kleurig gewaad. Baba. Ik weet nog niet wat ik ervan vind, maar uitermate toevallig = wonderlijk, vind ik het wel: op mijn eerste dag in India zie ik meteen Hem, degene voor wie ik op reis gegaan ben!

do 9-2-90 Whitefield

Gistermiddag hier in de ashram aangekomen. Er zijn enkel devotees. 'k Ben nog een nieuwe eend in de bijt en 'k voel me een ondeugende. Over handel op de zwarte markt bv. Ik vroeg of één van mijn 3 kamergenoten weleens geld op de zwarte markt had gewisseld. 'O nee! Baba is daarop tegen' o.i.d. was de reaktie, en 'Jij hebt zeker nog niet veel over Baba gelezen? Bent hier nog maar net? Hebt nog geen devotees ontmoet?'

'k Moest gewoon lachen; werd verschrikkelijk melig. Net zo melig als in Georgetown, Malaysia toen 'k 5 $ moest betalen om op m'n matje naast de trap te mogen slapen. Twee weken ervoor had 'k nog voor 4 $ comfortabel op een matras op een houten bank achter de trap mogen pitten, maar ja, toen waren er ook minder reizigers in de stad...!

Met dit zwarte markt voorbeeld. Ik denk dat je Baba te nauw neemt als je dingen teveel in goed en niet-goed gaat indelen. Het niet-goede is óók Baba. Bovendien had ik er mijn eigen ervaring mee en niemand behalve Baba, God, Maitreya of hoe je God ook noemt, en ik weten wat er gebeurde toen ik mijn tax-free gekochte fles drank zwart verhandelde aan een Indiër.

zo 18-2-92 Puttaparthi

08:30 Wachten op bhajans, een type devotionele liedjes. De Indische mensen maken opmerkingen over m'n kleding en andere onzin. Wat is dít nu weer voor les die ik blijkbaar te leren heb?

Iemand zei me dat ze al twee dagen geen gevoel meer had en leeg was. Eigenlijk heb ik dat al sinds 'k in Whitefield ben en op een paar flitsmomenten na heeft Baba me (schijnbaar??) niets gedaan. Wat is hiervan de reden? Is er een doel?

20:00 Voor darshan trokken we vanavond, en dat zat mooi en toen Baba voorbij liep en me aankeek, ... Hij keek midden in m'n ziel. Werkelijk! Hij keek dwars door me heen!

ma 26-2-92 Puttaparthi

Wanneer ik nu weg zou gaan van hier = Baba zou ik dat 'los' van hem doen. (' ' omdat ik natuurlijk nooit los ben van hem.) Ik zou gaan met het verdrietgevoel dat ik niet kan bereiken wat 'k wil bereiken en/of niet gevonden, cq gekregen heb wat 'k had willen vinden/krijgen. Dàt ik het nog niet gevonden heb, ligt aan mijzelf en níet aan hem. Dus moet ik beter zoeken.

Het doet niet eens pijn, deze constatering. Al vaker heb ik gemerkt dat als 'k na pijn tot een inzicht kwam over iets wat 'k all along 'fout' had gedaan, het op een heel zachte manier kwam. Very gentle. Alsof hij(?) blij was dat ik ahw zelf(?!) tot het inzicht was gekomen.

's Middags tijdens bhajans zingen gaat het soms erg vals. Eergister zette S., degene die ons liedjes leert, veels te hoog in. Midden in het lied stopte hij: de toon was te hoog voor hem geworden. Vlak daarop zetten wij en masse een octaaf lager in en S. zong in dezelfde lagere toonzetting verder. Later zat hij met darshan op de eerste rij. Hij vroeg aan Swami, toen die voorbijliep, of Baba tijdens de bhajanles aanwezig was geweest. Baba knikte en glimlachte naar hem! Ja, het was door Baba's toedoen dat het lied tot een goed einde werd gebracht! Gaaf zo'n verhaal!

zo 4-3-90 Puttaparthi

Het lijkt/voelt alsof ik alles moet opgeven. Ook mijn vragen over Maitreya, John, Seth. Alles. Omdat: 'Je moet iets opgeven om het pas daarna te kunnen ontvangen'. 'k Voel me soms beschaamd om het summiere, stoffige, verwarde wat ik hem te geven heb. En er zweeft het vermoeden als ik denk nu alles te hebben gegeven dat er nog heel wat laatjes van mijn psyche opengetrokken kunnen worden waar dingen inzitten die ik vergeten ben.

Nog een ander gevoel wat ik heb: dat ik 'moet' blijven en dat ik daardoor contact verlies met mensen thuis. Ook dat, vrienden en familie, moet ik loslaten, 'k ben m'n weg aan het gaan met hem en ontmoet anderen = gelijkgezinden wat plezierig en leuk is, maar er is ook pijn en verdriet voor het verlies van oude vrienden. Ik wéét dat het uiteindelijk niets uitmaakt, dat ik niets zal verliezen, maar toch --- Snap je?

Tijdens bhajans vanmiddag leerde S. ons een nieuwe. Er was een woord wat ik niet goed hoorde en niet goed kon lezen ® ik trok een vreemd gezicht en S. die nooit uit de plooi te krijgen is, moest heel erg lachen. Later zat 'k me af te vragen of Baba mij wel waardeert om mijn oprechte inzet, ik bedoel, ik doe zoals ik goeddunk en vanuit m'n hart doe. Toen 'k na darshan daarover peinsde kwam S. lachen naar voren. 'Het was Baba die me liet zien dat hij me waardeert zoals ik ben.'

Het Goddelijke Spel, wel het moet werkelijk De Grote Illusie zijn!

vr 16-3-90 Whitefield!

Ergens toch nog onverwacht vertrok Baba vanmorgen naar de ashram in Whitefield. Hoe hij ter afscheid zwaaide, om compleet verliefd op te worden!!! 'k Voelde me prompt ontzettend verliefd --- op hem ---

di 27-3-90 Whitefield

07:30 Gister en eergister veel van die fantastische verhalen over Swami gehoord. Daarnaast, vooral gisteravond, had ik het gevoel dat Baba aan mijn naïviteit werkt. ...

Verder, Baba lijkt ons, de Nederlandse groep, speels (leela!) naar een interview toe te leiden. 'k Heb daarover nagedacht. Wat zal ik hem vragen over Seth, Maitreya etc.? Het punt is dat ik het over dien te laten aan hem. Hij weet wat ik weet, hij weet van welke zaken ik me bewust ben en hij weet in welke volgorde ik mijn kennis heb opgedaan. Hij heeft me al die tijd de weg gewezen. En nu is het aan hem om me het volgende met me te doen.

Ik heb een discussie gewild met Baba, nu is die wens verdwenen. Als híj een gesprek met me wil, dan stel ik mijn vragen. Als hij me iets anders wenst te geven, dan is dat goed. Ik wil/moet leren vertrouwen dat wat hij doet goed is voor mijzelf - en voor alle anderen eveneens.

'k voel veranderingen in me; 'k ben niet meer dezelfde als een maand geleden.

21:00 INTERVIEW gehad met de Nederlandse groep! Maar hij heeft me geen vragen gesteld en ook niets gezegd. Ergens ervoer 'k dit interview als een afknapper; aan de andere kant, toen we in die kamer zaten keek ik naar buiten en zag hoe de wind prachtig door de bomen waaide en hoe grappig er een aapje liep. 'Ook dat, misschien juist dàt is Baba' bedacht ik en er verscheen toen en er verschijnt nu alsnog een gelukkig blije glimlach op mijn lippen.

wo 18-4-90 Whitefield

Opeens vertrouw ik maya niet meer. Niks is zeker. Baba's woorden kunnen tegenstrijdig zijn. Het dwingt me om me naar binnen te richten?! Maar daarvoor ben ik niet 'zuiver' genoeg, ook dat kan ik niet vertrouwen. Het is de monkeymind zoals Baba het noemt, die zelfs het gevoel dat ik ondanks alles het leven lief kan hebben onderuit kan halen door te redeneren dat zelfs ieder gevoel een illusie is.

ma 30-4-90 Whitefield

Ik ben bang dat alles wat 'k nu aan Baba toeschrijf mijn fantasie is en ik ben bang dat ik te weinig doe en wat ik doe niet goed doe. 'k Heb m'n buik vol van het gevoel genegeerd te worden. (…)

Dat Baba m'n brieven heeft aangenomen, dat 'k vanmorgen een snoepje kon oppakken, dat 'k twee keer een groepsinterview mee mocht maken en toen vibhuti heb gekregen, niets van dat alles heeft me tot nu toe het gevoel gegeven dat ik ook echt de moeite waard ben voor Baba. Is dat omdat ik niet genoeg van mezelf houd? Is het om m'n ego te vernietigen? Is het om me te leren dat intellectueel begrijpen ontoereikend is en het leven om wezenlijk andere dingen gaat, nl de Liefde met een hoofdletter L? Krijg 'k deze les van Swami voorgeschoteld?

za 5-5-90 Whitefield

Deze gedachte: Ik ben niets bijzonders, slechts gewoon zoals ieder ander resulteert in een/mijn minderwaardigheidscomplex. Edoch, het laat me zien dat ik me niet realiseer wie ik werkelijk ben, want, ik ben Hij en Hij is God, dus ik ben eveneens God.

En zo, met dit soort gedachten heb ik het gevoel dat Baba ondanks alles toch aan/met mij werkt ...

di 8-5-90 Whitefield

Opeens verhalen over Swami die jongemannen vraagt hun broek omlaag te trekken. Soms wrijft hij olie die hij materialiseert op hun testikels. Hij omarmde K.

Wat betekent dit?

Is Swami niet de avatar die hij beweert te zijn????????????????????? ????¡¡¡ TWIJFELS !!!!!!!!!!!!!!

wo 9-5-90 Whitefield

Gisteravond was ik overtuigd dat Swami God was; vanmorgen wéér gepraat met K. en nu wordt het gevoel weer sterker om Baba te laten voor wie hij is. Van een avatar verwacht je niet dat hij sexuele handelingen verricht met jongens, tenminste, niet als hij omgang tussen mannen en vrouwen in de ashram scheidt en sex grotendeels als een noodzakelijk iets voor de voortplanting lijkt uit te leggen. Er zijn nu zeven waarvan ik weet dat ze het meegemaakt hebben, waaronder K, en een jongen B..

di 15-5-90 Bangalore

16:30 Behoorlijk in de angst. K. zei dat hij 20 minuten zou wegblijven en het nu bijna een uur is. Angst omdat Baba --- Omdat we niet meer in Baba geloven en er angst de bestaat dat hij ons kwaad kan doen. (…)

PS. K. kwam om 18:20 terug.

do 17-5-90 Colva

Ik ben in Colva, een plaatje in de streek Goa, voor 2 of 3 nachten. Hopelijk ontmoeten K. & ik elkaar komende woensdag of donderdag in Agra. K. wacht nog op een check die in Bangalore bij een bank zal moeten arriveren.

Baba zit nog veel in m'n kop. Vannacht geslapen als een blok; 'k heb het idee in m'n slaap dingen te verwerken.

The beach in Colva is niet zo mooi als in de eilandjes bij Krabi zoals Koh Phiphi: geen snorkelmogelijkheden, veel Indiërs en het lijkt Europees. Overigens prettig om weer palmbomen te zien!

Baba. Het huis waar 'k een kamer heb heeft een Baba-foto in het eind vd gang. Toeval?!

Ik kan hem niet haten. Sommige fotos die ik nog van hem bij me heb, wekken bij mij af en toe de indruk dat Baba zich bewust is vd rol van anti-christ die hij aan het vervullen is. Is het zonde als ik hem ergens nog steeds liefheb? Dat ik hem zijn sexuele uitspattingen, het betrokken zijn bij moorden kan vergeven? Omdat de overtuigingen 'ieder schept zijn eigen werkelijkheid' en 'een geloof in het goede is het beste om te hebben' weer de boventoon voeren in mijn denken? Omdat ik Baba's 'no matter how unhappy or bad it is what is experienced, know that this avatar willed it so' heb verschoven van Baba naar God? Omdat God the actor is en wij enkel poppen aan touwtjes zijn. Ik geloof gewoonweg niet in het uiteindelijke Slechte. Is dàt dan mijn ultieme erfzonde? Nee, onmogelijk, maar indien het wel zo mocht zijn, dan is het de zoveelste handeling die ik uit onwetendheid verricht (…)

'k Zit in een coffee shop waar tot nu toe enkel mannen binnen zijn gekomen. Ze draaien westerse muziek. Soms, zoals nu met die muziek, nu na dit gebeuren met Baba, overvalt me een sentimentele huilbui. Alle dromen zijn uit elkaar gevallen / De droom van de laatste maanden is stuk / Het sprookje is over / De verliefdheid (op de illusie?!) is voorbij / Weer eens 'the morning after the night before'-gevoel.

And life goes on. "Lets just kiss and say goodbye" galmt de radio.

zo 25-5-90 Agra

Het is ongelooflijk hoe m'n gedachten op en neer, heen en weer gaan. En het is ongelooflijk hoe aardig deze Joney van Joney's Place is waar ik koffie, soda's & lassies drink.

K. is er nog steeds niet.

In het begin van mijn reis, in Indonesië, Maleisië, Thailand, was er steeds het vooruit blikken op Baba, de Grote Holy Man zien en ervaren. Ondanks al m'n interne conflicten en periodes van leegte gedurende de maanden in de ashram, was er een religieus gevoel. Mijn beeld van God, Baba groeide en werd intenser, alomvattender. En toen opeens, somehow, bleek Baba een leugenaar te zijn. Nu heb 'k Baba los gelaten en gelijk daarmee is mijn godsverbondenheid verloren gegaan, met als gevolg dat het leeg is van binnen.

za 16-6-90 Rotterdam

Gister heb ik iemand uit mijn meditatie groepje gesproken en het verhaal van Sai & Sex uitgebreid doorgezaagd. Zij is ervan overtuigd dat Baba's 'zwarte' handelingen er zijn om ons mensen te leren ook het het 'zwarte' te omarmen, want pas dan kunnen we het transformeren. Voor haar is Baba er alleen 'mooier' op geworden. Hij leert ons maya te doorzien, zegt zij.

En wat zeg ik? Ik weet het niet. Ofschoon 'k sinds vannacht, na ca. vijf weken anti-Baba te zijn geweest, me kwaad en bedrogen voelend tov hem en God, weer het liefhebbende wonder over het leven in me voel terugkeren, ondanks dat, weet ik het nog niet met Baba. Stel dat Baba geen avatar doch 'slechts' een rishi of siddha is, en uit is op naam & faam, dan is dit Gods wil. Stel dat Baba de avatar is, dan is het zijn wil dat ik door deze fase heen ben gegaan. Hoe 'k het ook wend of keer, het maakt geen ene donder uit!

...

... 'k voel me eenzaam…

...

ma 18-6-90 Bosch en Duin

Al de hele dag in een crisistemming: Waarom moest ik dit meemaken? Waarom juist K. en ik? Wat is er aan de hand? Waarom ...

do 21-6-90 Wageningen

Waarom zit het me dwars niet te weten of Baba het expres deed of niet? Waarom kan ik niet simpelweg kiezen: Baba is pure divinity en me weer op hem richten? Of kiezen dat hij het niet is? Omdat bij de eerste de angst bestaat dat ik een fout maak en dus iets duivels energie geef en bij het tweede dat ik Baba/God onrecht aandoe door tegen hem te zijn als hij toch wel de avatar is.

vr 22-6-90 Wageningen

Niet naar meditatie toegegaan. Ik had echt geen zin om dan ook maar iemand te zien. De depressiviteit is diep ingeslagen.

wo 27-6-90 London

Vandaag B. ontmoet en dat was zeer goed. Een zeer overtuigde Baba-devotee die 'k in de ashram had ontmoet en een andere vriend, hadden me de afgelopen dagen weer meer richting 'het kan niet waar zijn dat Baba liegt' doen gaan. Helaas pindakaas, het relaas van B. doet me opnieuw switchen: B. heeft het sexuele zelf meegemaakt, hij heeft de angst gekend, vertrok om die reden hals over de kop uit de ashram, terwijl K. en ik nog even bleven om de boel beter te kunnen begrijpen, om meer bewijs te krijgen en om Baba de kans te geven iets uit te leggen.

In Londen kent B. nog een heel stel mannelijke devotees die hetzelfde hebben ervaren. Eentje ervan zelfs tot 20 keer toe! Hij had geen zin meer om naar Baba toe te gaan, maar zijn moeder wilde alsmaar, want als haar zoon meeging, kreeg hij - en zij dus ook! - altijd een interview. Dat voor haar zoon die interviews echt vervelend waren, wist ze niet, en die vriend van B. durfde het zijn eigen moeder niet eens te vertellen.

Niemand weet werkelijk waarom Baba dit doet en bovenal waarom hij ontkent als men er hem naar vraagt. Waarom zegt Baba dan iets vaags als 'aanbidding of verstoting maakt geen verschil'?

do 28-6-90 Botanical Gardens in Oxford

"No matter what is experienced, know that this avatar willed it so," heeft Baba gezegd. Onthechting van kijken & horen, van gevoelens & emoties; het gaat om de atman, het goddelijke vonkje, de diamant binnenin mijzelf.

Ik voel me schuldig omdat 'k anti-Baba ben geweest.

ma 2-7-90 Cluny Hill, Forres

Het Spel gaat alsmaar door. En regelmatig huil ik me de ogen uit mijn hoofd. Emoties waar 'k tegen vecht. Het niet of toch wel weten wat ik wil en het spuugzat zijn van m'n eigen mind die altijd alles zit te beredeneren.

Gedachten gedachten. En wat doet Baba me? Al lezende in het Baba-boek "The embodiment of Love" by Mason & Laing ... de angel der angst zit er nog steeds!

do 5-3-92 vervolg, Wageningen

Het intypen van de tekst riep herinneringen op naar de periode in de ashram en de eerste maanden daarna. Werkelijk, ik was een emotioneel wrak, een pro-anti-Baba-jojo. Dagelijks fluktueerde ik tussen geloven in Sai Baba, wat ik toch niet volledig durfde, want stel dat hij niet goddelijk maar satanisch is, en Baba afwijzen, maar dan voelde ik een leegte en was ik net een robuust blikke robot.

Tot eind november dat jaar heeft die tweestrijd geduurd. Eind november deed ik mee aan een weekend Reichiaans-lichaamswerk. 'k Meende op de tweede dag dat mijn portemonnee uit mijn rugzak in de slaapzaal was gestolen; associeerde dat in een sessie met 'iemand heeft ten onrechte iets van mij gepikt: Sai Baba heeft mijn intuïtie, mijn meest eigen betrouwbare deel gepikt'. Vervolgens werd ik ontzettend kwaad op hem: ¡¡¡ Godverdegodverdegodver !!! !! Wat denkt die oranje jurk wel niet met mij te kunnen uitvreten!!! ¡¡ De KLOOTZAK !!!

Later op die dag vond ik mijn portemonnee terug op een plekje waar ik niet eerder gezocht had. Blijkbaar had ik niet goed gekeken, ergo, ik kijk niet goed genoeg als ik meen dat Baba iets wat van mij is zou kunnen ontvreemden. Rationeel beschouwd is de vergelijking niet waterdicht; gevoelsmatig werkte het echter zo sterk dat ik sindsdien niet meer een diep vertrouwen in mezelf, in mijn eigen kunnen ben kwijt geraakt.

vr 11-8-2000 Eindhoven

Het is 10 jaar geleden dat ik bovenstaande notities in mijn dagboek schreef, en 8 jaar geleden dat ik ze in de computer stopte. ‘k Deed dat met de gedachte dat andere devotees op een goede dag met Sai Baba’s ‘donkere kant’ geconfronteerd zouden worden. Door mijn verhaal op te schrijven zou er tenminste een of ander document zijn dat mensen zouden kunnen lezen, en zouden kunnen zien waar een geest/psyche doorheen gaat als die eerst een Sai-devotee wordt, en vervolgens een ex-devotee.

Pas betrekkelijk recent heb ik The Findings gelezen. Het geval Sai Baba is veel gecompliceerder, en veel ernstiger dan ik wist en vermoedde in 1990 tot 1993. Voor mij is die hele periode een enorme leerervaring geweest, waarvan ik slechts achteraf kan waarderen dat ik er doorheen gegaan ben. In die zin ben ik dankbaar voor mijn ervaring. Echter, hiermee kan ik niet veel van Baba zijn daden rechtvaardigen. Voor mij is hij dan ook niet De Avatar.

Ik wens alle mensen die nu, door The Findings of via een andere wijze, uitgedaagd worden door het devotee/ex-devotee-dilemma, sterkte en moed om de ‘donkere’ aspecten van Sai Baba recht in de ogen te kunnen kijken. Laat een antwoord van binnenuit komen, wanneer je vragen stelt als: Heb ik een keus in wat te geloven en wat niet te geloven? Als ik een keus heb, waar geloof ik dan in? Geloof ik in een goeroe die (jonge-)mannen sexueel misbruikt? Geloof ik dat zulke handelingen, verricht door Sai Baba een of andere vorm van initiatie of zuivering zijn? Als ik dat geloof, waarom geloof ik dat dan? Als ik het niet geloof, waarom niet? Vind je eigen Waarheid! Die bevindt zich ergens binnenin.

Liefs,

Alexandra