Het geschreven getuigenis

van Keith Ord

over het gebeurde rond Sai Baba

 

15 november 2000,

Beste David (Bailey)

Ik zal maar beginnen op het moment dat Michael, mijn Engelse vriend, uit India terugkwam, na een verblijf van enkele weken bij Sai Baba. Op 23 november 1989 stond hij onverwachts voor onze deur, (ik woonde toen bij mijn moeder, die hem kende en die Michael liefhad alsof het een van haar zoons was) nadat we een paar maanden niets van hem hadden vernomen. Wij wisten niet waar hij toen verbleef; na aankomst in Puttaparthi had hij mij een brief geschreven waarin hij vertelde dat alles naar wens was, maar dat hij een poosje niet weer zou kunnen schrijven, daar hij enige tijd aan zichzelf had te werken.

Hoe het ook zij, nadat alles een beetje tot rust was gekomen en de euforie van zijn terugkeer begon af te nemen, ontdekte ik dat hij dingen voor mij achterhield. Het meeste van wat men over zijn ervaringen zou verwachten, had hij mij verteld … ‘alles is goed en Baba is verbazingwekkend’….de ervaring had hem veranderd, enzovoort. En zoals ik het zag, was hij zeer veranderd. Rustiger, vaak in gedachten verzonken en veel gerijpter. (Je moet onthouden dat ik 24 jaar was en hij 23). Maar toen dagen een week werden, zag ik veranderingen die mij verontrustten. Hij was niet dezelfde meer; altijd was hij opgewekt geweest en lachte veel; was altijd klaar voor een grapje. Nu scheen het mij toe, hoewel hij vaak in gedachten scheen te zijn verzonken, dat hij zwaar zat te piekeren. Hij was verstrooid en zelfs gedeprimeerd.

Eindelijk begon hij meer voor mij open te staan en vertelde mij veel over het reilen en zeilen in de ashram en over zijn privé-interviews met Baba. En toen, op een avond nadat hij ongeveer 10 dagen was weggeweest, zaten we in mijn slaapkamer (hij logeerde bij ons tot hij zelf een eigen onderkomen zou hebben gevonden).We zaten wat te babbelen, dronken een kopje thee, rookten cigaretten, toen hij voor de dag kwam met de meest ongelofelijke verklaring. Hij sprak over zijn gesprekken met Sai Baba. Baba had hem verteld, dat hij de incarnatie van St. Michael was en dat hij, Baba, een speciale taak voor hem had. Michael had meer dan tien interviews met Baba gehad, Ik denk wel meer dan vijftien. Hij vertelde mij dat hij elke dag naar darshan ging en dat Baba hem dan riep voor een interview. En dat hij na een poosje weigerde om te gaan. Ik kon mijn oren niet geloven! Ik zei tegen hem: ‘Waarom weigerde je? Besef je dan niet dat mensen wel tien jaar naar Baba gaan, zonder dat zij ooit worden uitgenodigd voor een interview?’

Zijn antwoord deed me verstenen: ‘Omdat hij seks met mij wilde bedrijven. Elk interview dat ik bij hem had, was het hetzelfde. Alles wat hij wil is seks’.

Lange tijd heerste er een doodse stilte in de kamer; ik probeerde te verwerken wat ik had gehoord, mij afvragend wat daarvan de bedoeling was, en ik denk dat Michael weer was verdiept in zijn ervaringen met S.B., zich afvragend, net als ik, wat de bedoeling ervan was.

Daarna kwam hij los en vertelde mij alles wat hij daar had meegemaakt. Hij vertelde mij dat het allereerste interview dat hij met S.B. had, een seksueel gebeuren was; dat Baba hem had gedwongen tot orale seks met hem. Aanvankelijk kon hij niets van dat gebeuren geloven. Het voelde onwezenlijk en angstaanjagend aan. Maar na het eerste interview dacht hij dat S.B. iets over hemzelf heeft willen laten zien …. dat er een of andere spirituele of goddelijke verklaring achter swami’s handelingen schuil ging. Maar na het vierde interview werd hij hierdoor zeer moedeloos en verward; elk interview was een herhaling van het eerste. Het werd steeds moeilijker voor Michael om de duizenden gevoelens, vragen en twijfels over wat er was gebeurd, te begrijpen. Tijdens het vijfde interview materialiseerde Baba een ring van smaragd en op het zesde gaf hij hem geld.

Na het tiende interview ging Michael nog steeds naar darshan, maar telkens als Baba hem uitkoos voor een interview, weigerde hij te gaan. Tegen die tijd raakte hij volkomen in vertwijfeling en werd hij zeer neerslachtig. Na ongeveer twee weken op deze wijze naar darshan te zijn geweest, trachtte hij zich van het leven te beroven. Het kwam gelukkig niet zover. Daarna verliet hij de ashram en keerde nooit terug

Nadat hij mij alles over zijn ervaringen had verteld, werd hij volkomen depressief en begon hij zich enigszins in zichzelf op te sluiten. Ik kon hem niet duidelijk maken waarom Baba zich zo gedroeg … hij wist meer dan ik.

Ongeveer half december slaagde hij erin ter plaatse een kamer voor zichzelf te vinden; het was een zit-slaapkamer. Slechts tot wij samen geld genoeg zouden hebben om voor ons beiden een flat te huren. Hij bracht Kerstmis en nieuwjaar bij ons door, in het huis van mijn moeder en noemde S.B. weinig.

Hoe het ook zij, op 12 januari 1990 belde de politie aan om mij te vertellen dat Michael in de nacht van de 10e zelfmoord had gepleegd …. En overhandigde mij een brief, waarin Baba niet werd genoemd, maar ik herinner me dat hij schreef dat God alles begreep, en hem zou vergeven wat hij op het punt stond te doen. Ik trachtte voortdurend om telefonisch in contact met hem te komen, maar de mensen waarvan hij huurde, vertelden mij dat hij niet thuis was. Ik zat diep in de put. Ik was geshockeerd, kapot. Na zijn begrafenis op 26 januari besloot ik naar India te gaan, om zelf uit te zoeken wat er met hem was gebeurd. Ik wilde weten wat zijn ervaringen met Baba waren. Ik was zeer in de war, omdat Michael uitdrukkelijk had beweerd dat S.B. een zeer machtig wezen was.

Na een verblijf van twee weken in de ashram (Prashanthi Nilayam) kreeg ik mijn eerste interview met Sai Baba. Het was zeer gehaast, maar ik herinner me praktisch alles nog. Hij riep me in zijn achterkamer voor een persoonlijk interview, geheel gescheiden van de overige mensen, die ook voor het interview naar binnen waren geroepen. En toen ik eenmaal binnen was, duwde hij mij onmiddellijk in de hoek van het kamertje en maakte mijn broek los, pakte mijn penis en begon ermee te spelen. Hij greep mijn balzakje, terwijl hij mij vertelde, dat ik teveel aan meisjes dacht en dat ik daar onmiddellijk mee moest stoppen. Daarna trok hij snel mijn broek weer op en duwde me uit het kamertje.

Het tweede interview was precies hetzelfde. Deze keer ‘materialiseerde’ hij een ring voor mij. Een van die zilveren ringen in de vorm van een bloem met een foto van hem in het midden. Vervolgens weer hetzelfde. Hij trok mijn broek naar beneden, greep mijn penis en balzakje en kwam daarbij heel dicht tegen mij aan staan. Hij begon zijn heupen zijdelings te bewegen, terwijl hij zijn lichaam tegen het mijne drukte. Hij vroeg me of ik dit fijn vond. Ik herinner me niet of ik een antwoord gaf. Ik denk dat ik niet antwoordde – het was meer een frase ter begeleiding van zijn bewegingen die hem schenen te prikkelen.

Toen dit mij overkwam, herinnerde ik me ineens wat Mitch (dat was de naam die Michael sinds zijn kindertijd had aangenomen) mij over zijn interview had verteld – en ik kreeg een beklemd gevoel in mijn maag. Maar daarna zei ik tegen mezelf: stop met deze slechte gedachten; dit is geen seksuele, maar een spirituele ervaring. Als er iets slechts inzit, dan wordt dat veroorzaakt door mijn lagere zelf – alles is het zuiverste van het zuivere – en zo rekende ik af met mijn verdenkingen dat Baba misschien fysiek was geprikkeld door wat hij deed. Dit alles duurde minder dan tien minuten. Toen maakte hij haast en vertelde mij dat ik mijn broek moest optrekken, omdat hij andere devotees moest spreken.

Het derde interview begon op dezelfde manier, maar pas enkele weken na het tweede. Wij waren nu allemaal in Whitefield (Bangalore). Baba nam me mee naar zijn privé-kamer en onmiddellijk trachtte hij, zeer gehaast, mijn pyjamabroek naar beneden te trekken, maar in zijn haast trok hij het koord de verkeerde kant op, waardoor een dikke knoop ontstond …. Het was allemaal erg vervelend en ik voelde mij verward en vreemd. Tenslotte hielp ik hem maar de knoop te ontwarren, omdat hij zeer ongeduldig was. Toen mijn broek eenmaal was gezakt, volgde hij dezelfde procedure:speelde met mijn geslachtsdelen, wreef met zijn heupen van kant tot kant, terwijl hij zich dicht tegen mij aandrukte.

Toch was dit interview anders. Ik voelde me onbehaaglijker dan ooit. Er zat een zekere drang achter zijn manier van doen. Ik kon merken dat hij opgewonden was; op zijn bovenlip parelden zweetdruppels, en zijn ademhaling was gespannen. Hij wees met zijn vinger naar mij en zei heel streng: ‘Praat er niet over. Jij mag er niet over praten. Oké? Praat er niet over’. Ik was enigszins onaangenaam verrast en zelfs bang vanwege zijn manier van doen. Daarna veranderde hij weer in de levendige en opgewekte swami. Hij vroeg mij of ik hem wilde kussen, terwijl hij mij op de gebruikelijke manier omhelsde.Van de ene zijde naar de andere zijde wreef hij met zijn heupen en bewoog zijn handen over mijn lichaam en benen. Op dat ogenblik merkte ik dat hij met zijn handelingen weloverwogen probeerde mij fysiek te prikkelen en dat hij wilde dat ik een erectie kreeg, omdat hij mijn penis vasthield en wreef, maar ik raakte in het geheel niet opgewonden. Ik zei tegen mezelf, dat, als er in hetgeen gebeurde iets laaghartigs of slechts zat, het mijn lagere zelf betrof. Ik raakte zodoende in het geheel niet opgewonden en ik denk dat dit Baba in verlegenheid bracht en hem ergerde, want hij leek geďrriteerd en onzeker hoe hij nu verder moest. Toen drukte hij mij in zijn stoel vlakbij de ingang van de kamer en toen kon ik zijn penis door de dunne stof van zijn kleed heen in bijna stijve toestand zien. Hij greep mijn hand, legde die op zijn penis en begon deze te wrijven en zei mij bij herhaling: ‘Goed, goed, goed’. Hij raakte daarbij meer en meer opgewonden. Toen vroeg hij mij of het dit was wat ik wilde … klapte boven zijn hoofd in zijn handen en zei: ‘Dit is goddelijk’. Dit was het einde. Ik werd weer naar buiten geduwd, de andere grotere kamer in, waar de overige devotees zaten te wachten.

Na dat interview was ik, wat dat betreft, zeer in de war. Toen ik de mandir verliet, had ik een misselijk gevoel en een lichte koorts. En, in plaats van uit de ashram te gaan om met mijn vrienden thee te gaan drinken en te praten over het interview, ging ik regelrecht terug naar mijn kamer. Ik had koorts, voelde me grieperig; zwak, trillend, misselijk en licht in mijn hoofd viel ik een poosje in slaap en werd door mijn beide kamergenoten een paar uur later gewekt. Zij kwamen kijken of ik oké was en wilden alles weten over mijn interview met Baba. De ene was een Engelse jongen, Kestrel Boyle genaamd, en de andere was een Australiër en heette Edward – ik kan me zijn achternaam niet herinneren, omdat hij in Bangladesh was geboren. Het was een tamelijk moeilijke naam.

Ik wist werkelijk niet wat ik hun zou vertellen en daar ik dat toch zou moeten doen, vroeg ik hun eerst of Baba vreemde dingen met hen had uitgehaald tijdens privé-interviews. Edward antwoordde onmiddellijk op zo’n nuchtere toon, dat het mij inwendig verraste. Hij zei: ‘Wat? Speelde hij met je piemel? Maak je daar geen zorgen over. Dat heeft hij bij mij zo vaak gedaan. Het betekent helemaal niets verkeerds. Eigenlijk houd ik er wel van. Ik denk dat het goed voor me is’. Kestrel zei in wezen hetzelfde, en dus durfde ik niets meer te zeggen, maar ik vroeg me af wat Baba nog meer met hen had uitgehaald..

Ik laat het hier nu maar bij, David. Ik heb er nog meer, over andere mensen die ik daar heb ontmoet, aan toe te voegen, maar ik zal je dat in een volgende e-mail vertellen.

Ik hoop dat dit jou op een of andere manier zal helpen. Ik blijf schrijven en stuur je nog meer over enkele dagen. Aarzel ondertussen niet mij te bellen of te schrijven. Misschien kan ik je ergens mee helpen.

Hartelijke en warme groeten,

Keith.

Opmerking: In januari 1990 vermeldde de ‘Islington Gazette’ het lijkschouwingsrapport van Michaels dood, maar vond niets verdachts – en had het opgenomen in de rij van zelfmoordgevallen.